Dertleşme: 2# - İkilemim

Zaman ilaç mıdır gerçekten? Zamanla geçer mi gönül yarası? Kapanır mı, kabuk bağlar mı? Unutulur mu o çok sevilen, özlenen. Bilmiyorum gerçekten. Tam diyorum, evet geçti artık, canımı yakamaz yokluğu... Tekrar başlıyor gece nöbetlerim. Sürekli bir şeylerle ilgileniyorum, sürekli müzik açık, yüreğimin sesini bastırmak için, çığlıklarını duymamak için. Geçici de olsa işe yarıyor. Ama ya geceler?. İşte ona çözüm bulamadım hala.

Evleniyormuş.
Beklenen bi sondu benim için. Birbirimizin kaderi değiliz. Yani en azından ben onun kaderi değilmişim. Kötü sonlu filmler vardır ya hani, beklendiği gibi mutlu sonla bitmeyen filmler. İşte bizim filmimizde onlardan. Ya ben evlenecektim, ya da o. Ben evlenseydim onun canı yanar mıydı benim gibi sorusunu sormuyorum çünkü biliyorum cevabını HAYIR. Canı yanacak olsa zaten niye şuan evlenen o olsun dimi ama. Aklımı kaçırmak üzereyim. Fiilen biten ama hala yüreğimde fırtınalar koparan bi aşk var içimde. Hani gelse şuan yanıma Dilara Seni Seviyorum dese. DEFOL derim sadece. O kadar şey yaşattı ki bana hangi birini unutup yeniden başlıyayım. Hem nefret, hem sevgi Allah'ım bu nasıl bi ikilem. 

Kim evleneceği kişi çok merak ediyorum. Benim yerimde kim olsa merak ederdi sanırım. Yoksa yine kendimi mi kandırıyorum. Bi arkadaşım var düğüne gidecekmiş, gıcıklık olsun diye mi, iyilik olsun diye mi bilmiyorum ama  beni de davet etti. Gel beraber gidelim takımızı takalım dedi. Şaka gibi dimi? Neyse gitmem büyük ihtimalle, gidemem daha doğrusu. Bu kadar acımasız olamam kendime karşı.