Dertleşme: #1 - Aşk Acıdır.

Koskoca 4 sene. İçim acıyor gerçekten. Neden sorusu yakama yapıştı bırakmıyor bir türlü. 

Lise'de tanışmıştık ilk 1-2 ay harika bi ilişkimiz vardı. Cicim ayları normal tabi. Sonra ufak tefek sorunlar yaşadık ama mutluyduk. Veya ben mutluydum. Sonra ben büyüdüm, o büyüdü ve sorunlarımızda bizimle beraber büyüdü. Bazen istemeden, bazende bilerek, isteyerek kanattık birbirimizi. Çok yorulduk tabiki. Yorduk birbirimizi, yıprandık. Sonra ufacık bir yel bile alabora eder hale geldi bizi. Ama biz inatla birbirimize tutunduk. Ne ben onu bırakabildim, ne de o beni. Yarı barışık, yarı küs devam ettik. Çok şey yaşadık. Kimisini sindirdik, kimisi bizi sindirdi. Bi şekilde yürüttük ilişkimizi. Çok emek verdik. Sevdik. Yani sevmiştir heralde o da. 

4 yılı düşününce içim acıyor gerçekten. Bitti herşey. Çok ayrılıp barıştık biz. Ama bu sefer çok başka be. İlk defa böyle terketti beni. İlk defa yaktı canımı bu kadar. Her seferinde bi sebep vardı bizi ayıran benden veya ondan kaynaklanan. Ama bu gidiş sebepsiz kaldı. Soruyorum hergün en az bir defa. Cevap yok... O anlatmadığı sürecede tek başıma bulamam zaten. Öylece durup dururken, apansız gidişinin bi açıklaması yok zaten. 

Terkediliş değil koyan, hala onu seviyor ve dokunamıyor olmam da değil. Neden sorusuna cevap bulamamak en çok beni yıpratan. Nedeni olsaydı gidişinin, bir kalıba oturtur, orasından burasından yontar, sivri uçlarını törpüler bi şekilde sindirirdim. Çünkü güçlüyüm ben. Ama neden sorusuna cevap aramaktan başka bişey yapamıyorum. 

Valla zor bu ayrılık işleri. 

Gittin mi sahiden gittin mi
Bir devir daha bitti mi böyle
Sen hep biraz benim kalmıştın
E hep kalamazdın ya öyle